AZ OYUNCAK, GELİŞİMİN ANAHTARIDIR.

Az oyuncağı olan çocuk “benim” kavramını bencilliğe dönüştürmek yerine bir şeyleri ede etmenin kendisinin uğraş vererek, zihnini çalıştırarak olabileceğini öğrenir.

Az oyuncağı olan çocukların hayal dünyaları ve yaratıcılık becerileri gelişir. Çünkü bu çocuklar kendi oyuncaklarına farklı amaçlar yükleyebilir ve etrafındaki en basit nesneleri bile oyuncak haline getirebilme, onlara farklı bir pencereden bakabilme becerisi geliştirebilirler.

Az oyuncak çocukların daha çok sosyal iletişim kurmalarını sağlayacağı gibi sözel ve sözel olmayan iletişim becerilerini geliştirmelerini sağlar.

Az oyuncağı olan çocuklar kıymet verme, koruma, özen gösterme gibi değerleri, eşyaları aracılığıyla öğrenerek ilişkilerine yansıtabilir.

Az oyuncağı olan çocuklar uyaran fazlalığı yaşamayacakları için yani bir çok oyuncağa dikkatini vermesi gerekmeyeceği için dikkat süresi ve konsantrasyonunu sürdürme becerilerinde daha başarılı olurlar.

Az oyuncağı olan çocuk tüketmeyi, harcamayı değil de üretmeyi ve geliştirmeyi öğrenir. Çünkü bu çocuklar oyuncak almayı, hep yenisini talep etmeyi zaten öğrenmemiş oldukları için tüketen birey değil üreten birey olarak yaş alırlar.

Az oyuncağı olan çocuklar fiziksel aktivitelere ve sokak oyunlarına daha çok yöneleceği için fiziksel gelişimleri desteklenmiş olur.

Az oyuncağı olan çocukların, paylaşım sorunu yaşama, buna bağlı kavga etme ihtimalleri azalacağı gibi birlikte oyun kurma, nesnelerden oyun, oyuncak yaratma ve birlikte hareket edebilme becerilerinin geliştiğini görebiliriz.

Az oyuncağı olan çocuklar herhangi bir maddeye (oyuncak, eşya) bağlı olmada mutlu olmayı seçmeyi ve kendilerini mutlu etmeyi öğrenirler

Kaynak: http://aileegitimi.net/2017/12/27/az-oyuncak-gelisimin-anahtaridir/